Dagdagelijks doodgewone dingen

ik hou van jou

ik leef

ik zing

als we die niet langer kunnen waarderen

wat heeft het dan nog zin

Elke ochtend de dag begroeten

ik lach

ik ween

ik ben

dagdagelijks doodgewone dingen

zoals ik er zovele ken

Mag ik een stukje met je delen

geniet

verlang

beleef

jouw dagdagelijks doodgewone dingen

wil ik omhelzen zolang ik leef

© 18-01-2006

Het krassen van mijn ziel

Groeven klonken

niet langer echt

spiegels van uilen

en vluchtende raven

vochten voor de overwinning

toen de zee zich wenend

teruggetrokken had

en ik doorheen

verzopen droefheid

een nieuwe dag begroette

De moeder van mijn dochter

gaf zich wenend over

aan de golven van haar wellust

en ik

kon enkel toezien

toen mijn hoop

afscheid nam

van het bruisend schuim

dat eens haar leven was

© 04-04-2006

My reason to live

You are my living reason
enlightening
at the doom of day
pulling me through when
everyone else
has washed my hopes away

Waiting at the end
of my fading nightmare
without asking questions
just reaching your hand
you smiled the last raindrop away
and opened the door
of long forgotten freedom
that I failed to understand

If ever should come a day
where clouds of understanding
will put aside
our freedom of mind
I shall not blink but proudly stand
and challenge whomever
as long as I’ll find
my reason to live

© 25-01-2007
(uit: Very simple expressions of very single moments)

The Winner takes it All 

Jij was voor mij de eerste

maar ik dus niet jouw laatste

je hebt de smaak te pakken

als een uitgehongerde vlinder

fladder je van bloem tot bloem

op zoek naar bloed

om je dorst te laven

het kan je blijkbaar niet schelen

dat je wrakken achterlaat

verbrande hoopjes hoop

door de wind uiteengedreven

en uitgespreid over ’t land

je glimlach wordt steeds maar breder

je vampierrode lippen roder

en telkens wanneer de nacht ontwaakt

vervoeg je die andere huilende wolven

enkel tevreden

wanneer het laatste greintje zelfrespect

begraven is 

The Winner takes it All

© 14-08-2005

(uit: Gitte’s zolder)

Toen

het onverharde pad
verscholen op het eind
door de mist
van gisteren

en ik
die een laatste herfsttwijg
doormidden brak

en keek
naar morgen
toen de tijd van toen
nog toekomst leek

© 06-11-2006

Into the Night

and when I stare at night
searching for stars
that never were
crumbling grains of sand
between the leaves
of a grinding knife

looking at love
that feeds on lies
as strangers walk by
into the shading
of my fading life

having said
what should have been
and having cursed
the truth I’ve seen
I rest my case
as known by sight
and disappear
into the night

© 15-11-2006 
(uit: Very simple expressions of very single moments)

No longer

no longer shall I crumble

to their sneering

if lecherous vampires

wallowing in the mud

of unfulfilled desires

fill up my loneliness

no longer shall I stumble

to the sheering

of broken sails

lost in the wind

ever claiming more

but never less

for the arrow I shot

never found an oak

the love I wanted

merely a stroke

© 04-08-2008

(uit: Very simple expressions of very single moments)

Verzadigd ongeloof

langs een achtergebleven golf

strompelt hij

voorovergebogen

het gelaat doorkerfd

weggevlucht

tussen versleten schouders

nog éénmaal heft

trots fier omhoog

vragend

hoopvol kijkend

naar een late meeuw

dan strompelt hij verder

het hoofd verborgen

terwijl een traan zich afvraagt

wanneer de pijn verdwijnt

die zijn hart deed wenen

stuiptrekkend verzadigd

van schrijnend ongeloof

© 05-01-2006

Fase Rood

we richten gedenktekens op
en eren onze helden
in marmeren platen
schrijven we hun naam
en eens per jaar
hangen we de vlag uit
en vieren feest

maar wat doen we na afloop
met het masker van bedrog
als de zee haar korrels achterlaat
in het voetspoor van onze schijnheiligheid
een krijsende meeuw
verloren vliegt

omdat de hemel
niet langer blauw maar rood
haar wonden likt
alsof we alles beter weten

© 16-04-2009

Gebalde vuist

Ik ben mijn hele leven lang
gebalde vuist geweest
met opgestoken hart
heb ik de wereld uitgedaagd
en wolken tot huilen gedwongen

Ik heb gevoelens doen blozen
zich schamend voor hun bestaan
en ver van schimmen vol schimmels
de weelde van gedoodverfde etterbuilen
als helden bezongen

Mij resten nog enkel mijn kruk
en flarden van geluk
een halflege whiskyfles
en een hart vol ongeloof
tot bloedens toe verdrongen

© 25-02-2009

Ever empty mouths

When hungry mouths went crying
they left and searched the waves
casting nets
mostly returning
with empty hands
and vainly praying for better days

The fickle wind caused many
never to come home
inviting them to rest
aside their father’s dream
that long ago
abandoned hope

For those who returned
their minds now weep
each time they see the bitterness
of families that cannot sleep
listening to the anger crying
of ever empty mouths

© 27-08-2008
(uit: Very simple expressions of very single moments)

al dente

het vlees spreidt gewillig
een blos op elke wang
op zoek naar een doel
waar andante zegeviert

zij opent op een kier
verwelkomt nieuwsgierige blikken
doch huivert bij de gedachte
vroegtijdig gaar te zijn

zes minuten is normaal
maar ik wacht nog even
ik verkies al dente

© 08-11-2006

Even nog

ik wou

even nog

met je praten

je stem

nog één keer

horen

vragen

of je mij

vergeven kan

dat ik niet

die dochter was

die je schoot verwachtte

ik heb

mezelf

niet gemaakt

dat deden

anderen

voor me

doch wat men ook

vertellen zal

ondanks de haat

ondanks die pijn

je dochter wil ik blijven

dat wou ik je

even nog

vertellen

© 13-09-2005

(uit : Gitte’s zolder)

Grapefruit

mijn laatste schroom

lepelde je rustig

als ontbijt

naar binnen

toen ik je vertelde

dat de menukaart

vier gangen

in petto had

keek je me niet-begrijpend aan

en liet een grapefruitboertje

ik heb dan maar gezwegen

aan jou was

geen dessert

besteed

© 26-02-2006

(uit: Gitte's zolder)

Verbrande hoop

tussen het puin
van uitgebrande dromen
zocht hij naar een
blijk van waardering
voor al die allochtonen
die zwartwerken al lang
verleerd hadden

ver weg aan het eind
van een doodlopende vallei
hoorde hij zijn echo
die beloftevolle voorspoed
weerkaatste
stuitend op ’t verzet
van sluimerend geboeide hoop

een stem stelde hem gerust
nog even wachten
op de vergevende Messias
vrede op aarde
aan de schaarser wordende
mensen van goede wil

© 10-11-2005

opruimen

was bezig

alles op te ruimen

toen kwam jij

even gluren

tussen spleten van

nostalgie

ach wat

het kan wachten

ik ruim morgen wel op

© 07-11-2006

Afscheid

ik heb jouw woorden

in het zog van mijn dromen

angstig afgegrendeld

wachtend op de vloed

die elk spoor zal wissen

als straks

jouw schip

nog slechts

weerspiegeling is

kijk dan niet om

maar laat het stormweer

mijn eigen wrakhout zijn

© 18-04-2006

(uit: Gitte's zolder)

Sprookjes

een appel waarin gebeten
                                                           een stukje uit

                                                           met nog wat lipstick

                                                           op de schil

een teddybeer vol  heimwee

                                                            met een plukje uit

                                                            een trieste aanblik

                                                            bedroefd en stil

moderne sprookjes

bestaan dus nog

© 04-10-2005
(uit: Gitte's zolder)

Afscheid van mijn ouders

ik heb het laatste restje pijn

verwijderd van hun steen

het onkruid gewied

en de uitgebloemde knoppen

op een hoop gegooid

bij ’t buitengaan

keek ik nog eenmaal om

een laatste groet

al is het reeds

zovele jaren

ik mis ze toch

nog elke dag

ik zou zo graag

hun beeld bewaren

want ‘k weet niet

hoe het verder moet

© 20-09-2011
(uit: Gitte's zolder)

(Eervolle vermelding – Poëzieprijs Grimbergen 2013)

Kruimels

als de afstand

tussen twee harten

het verleden

niet meer deelt

de herinnering

aan geborgenheid parten speelt

dan hoeft het voor mij niet meer

kijk jij de kat maar uit de boom

maar laat de laatste kruimels

voor de vogels

en leer mij hoe ik zingen moet

© 05-11-2006

spoorloos

ben ik de druppel

die jij deed overlopen

of gewoon maar

een meeloper zonder smaak

zal jij je bukken

jouw zakdoek lenen

of doe ik er beter aan

te wachten

tot de zon verschijnt

en ik opgedroogd verdwijn

zonder sporen na te laten

© 02-11-2006

Tweedehandsboetiek

In mijn tweedehandsboetiek
kan je dromen kopen die
niet in vervulling zijn gegaan
angstvallig bewaarde liefde
die nooit heeft bestaan
en hartenwensen van weleer
toen witte duiven keer op keer
hun kruimels kwamen vragen

Onder stofbedekte tranen
liggen brieven
leeg te wachten
in het niemandsland
van pijngevulde dagen

En niemand
die de moeite neemt
een souvenir te kopen
van zijn eigen jeugd

© 18-07-2006

Dakloos

hij schudt

doorweekt karton

en uitgelezen kranten

tot een hoopje ellende

waarin hij straks

zijn dromen telt

tussen beschimmelde dekens

verdringt de weeë lucht van zweet

zijn ongewassen luiheid

als straks de nacht

zijn armen leent en

duisternis zijn toevlucht wordt

zet hij zijn dromen op de stoep

en laat zijn vreugde vrije loop

terwijl een laatste slok

zijn hart verwarmt

© 03-12-2005

De ogen van een kind

ik kijk in de ogen
van een kind
dat om zich heen kijkt
en niet begrijpt
wat er gebeurt
en vindt
dat de hemel
veel blauwer moet zijn
de zon veel warmer
de mensen niet zo kil
ik zwijg heel stil
omdat ik niet kan verklaren
waarom na al die jaren
niemand moeite heeft gedaan
een poging te wagen
op al die vragen
een antwoord te geven
waar iedereen kan mee leven
zonder dat een kind
om zich heen moet kijken
naar al die lijken
eer het als kind
een antwoord vindt

© 08-12-2005

Ik lees je tranen

ik lees je tranen
die onmachtig kijken
naar beelden die eens
jouw wereld waren

stil verdriet weerspiegelt
wat zo bereikbaar leek
uiteindelijk toch niet was
als die dag
toen jouw hart zich vulde
met droefheid
regen hulpeloos weende
op de aarde
waaronder zij ligt
voor eeuwig zwijgt

misschien ben ik wel niet
die vader geweest
wiens foto je kamer sierde
en hield ik ongewild
mijn deur niet lang genoeg geopend
toen je klopte
op zoek

naar een zachte schouder
om uit te huilen

maar in jouw tranen
lees ik haar ogen
en ween onmachtig
om ons verdriet

© 07-12-2005