Een foto vol muziek

Ik heb nog een foto

van toen het nog een dorp was

met huizen vol muziek

en mensen die glimlachend

inkopen doen.

De lucht was toen blauw

met zingende wolken

dansende vogels

en winterse zonnestralen

vol ochtendkou.

Er is een bank

met schaatsende kristallen

een boom die een merel omarmt

en in de verte

twee stoeiende harten

een blonde kuif

die zijn liefje verwarmt

Het is een foto

vol muziek -

een hunkering

naar vergane glorie

© Paul Cardon

Gedichtendag 2013, Mortsel

De eerste stap

drijvend met de massa
naar onbekende doelen
slapend met de buren
en berustend schouwen naar
de eenzaamheid van
grauwe woorden en
valse beloften

tekens zonder belang
gebaard uit vage liefde
van bekrompen ikzucht

weerhouden doen ze niet
enkel staren
naar onbegrepen tranen

hoe komt het toch
dat wij elkaar zo vaak
begrijpen kunnen
en niet eens moeite doen
de eerste stap te zetten

© 04-12-2005

Rozengeur en maneschijn

soms kan je beter zwijgen
want als je praat worden
woorden verkracht tot leugens
en wordt slechts aanvaard
wat voordeel opbrengt
waarheid kan kwetsen
maar wordt verdrongen
door mooi geformuleerde waarden
keurig verpakt in een cellofaan
met een strikje van laster
in een omslag van
schijnheiligheid
en als de nevel optrekt
en de stank verdwijnt
rest nog slechts
geveinsde onschuld
en is het wachten
op de postbode
met een volgende periodiek van
rozengeur en maneschijn

© 02-12-2005

Stil verdriet 

in stil verdriet
staar ik naar het einde
van de horizon
waar een laatste
oranje traan
nog even aarzelt

de kalmte van de zee zou
bescherming moeten bieden
doch verdrinkt weerloos
in opgekropte pijn

ergens
in een ander hart
hoor ik de haan
driemaal kraaien
en weet
dat ook die laatste traan
tevergeefs
zal zijn geweest

© 01-12-2005

en bloc

het is onbegonnen werk
woorden hebben geen zin
in zinnen ontbreken gevoelens

ik heb getracht
een zin te vinden
waarin woorden en gevoelens
elkaar niet verdringen
maar netjes op een rij
en bloc
elkaar begrijpen

nutteloos is het
zoeken naar iets
wat onvindbaar is

© 01-12-2005

Twijfel

heb ik je ooit gevraagd
me te geloven
wanneer je niet meer wist
waar te zoeken
toen waarheid nog belangrijk was

heb ik je ooit verteld
waarom zovele dingen
van jou voor mij
onecht werden ervaren
toen waarheid echt belangrijk was

als jij echt
zo veel belang hecht
aan mijn bestaan
waarom verkies je dan
mij te verdenken
nu waarheid geen belang meer heeft

© 30-11-2005

Terminaal

Zeg me niet
dat het nooit bedoeld was
mij te kwetsen
kom me vooral niet vertellen
dat je zonder mij niet verder kan
ik spuw op
je eeuwige glimlach
kots van
jouw schijnheiligheid

Als je bent gekomen
om me dat te vertellen
bespaar jezelf dan die moeite
en ga op een ander
je leugens inblikken
ik ben wat ik blijf
en blijf wat ik ben
ondanks jou
je vage beloften
en holle woorden

Als dit het einde moet zijn
geef me dan maar
die laatste kelk

© 28-10-2005

Leeggebloed verdriet

het huilen is gestopt
leeggebloed verdriet
kijkt triomferend
om zich heen
vergrijsde eenzaamheid
is alles wat nog rest

de lege stoel
schommelt treurig
heen en
weer
en
heen
en
w

nog even kijkt ze op
buigt dan
stil het hoofd
en knikt
het afscheid is
voorbij
de laatste zonnestraal
sterft zwijgend mee

om de hoek wacht
ongeduldig
het einde
verlossing is
nabij

© 26-10-2005

Avondgebed

’s ochtends als ik
in de spiegel kijk
zie ik jouw beeld
dat glimlacht
dan voel ik mij
de koning te rijk

ieder van ons
heeft zijn paradijs
maar jij bent
de rode draad
die door mijn leven loopt
de scherven lijmt
m’n eindjes knoopt

’s avonds kijk ik naar de hemel
zal jouw ster er ook nog
morgen staan
als ik jou
ooit moet verliezen
geef me dan de kracht
om door te gaan

© 25-10-2005

Aasgieren

toen hebzucht
blind en doof gemaakt
nog enkel oor had
voor de gouden pot aan ’t einde
van de houten kist
lachte hij in zijn vuist
maar ‘t deed hem pijn
daar eenzaamheid
hem doodde
nog eer zijn einde kwam

toen was nog slechts
het ongeschreven schuldgevoel
in hem
het besef dat gieren aasden
wenend
groetend
tonend
aan wie ’t getoond moest worden
boven zijn houten kist
en ‘t deed hem pijn
hij wou zo graag vergeven
en vergeven worden
voor wat hij niet gegeven had
wanneer zijn einde kwam

toen restte niets
tenzij dat ene gevoel
van onbeschreven schuld
van al zijn lieve
zo ontrouwe vriendinnen
en hun verwijt dat zij
niets kregen
van die gouden pot
boven zijn houten kist
en ‘t deed hem pijn
toen hij een laatste keer
zich vroeg
waar zij gebleven waren
toen hij hun warmte nodig had

© 25-10-2005

Kloppend hart

zoals een winterzon
de dag begroet
mijn oog verblindt

zoals een nachtegaal
steeds opnieuw
zijn mooiste liedje zingt

zoals het warme avondrood
dankbaar zwijgt
wanneer de nacht begint

zo warm
kunnen woorden voelen
in de nacht
zo kloppend
een hart
dat vrienden heeft

© 21-10-2005

Niet vandaag - niet morgen

niet vandaag
niet morgen
gevoelens zijn niet
ondergeschikt aan tijd

niet als
niet wanneer
een hart hoeft geen
voorwaarden om te leven

maar dan
en enkel dan
als je klaar bent
om zelf te willen

© 20-10-2005

Novemberpijn

Een halfbevroren traan
bengelt
weifelend even
valt dan langzaam neer
op de koude steen

Verkleumde handen
wieden onkruid
tussen uitgebloemde stengels
zijn blik vertroebelt telkens
bij elke regendruppel
op de koude steen

Haar foto glimlacht dankbaar
verjaagt heel even weer die pijn
dan staat hij op
neemt wenend afscheid
terwijl de regendruppels vallen
op de koude steen

© 18-10-2005

Eindeloos gebed

Als onze liefde
een droom mag zijn
dan zal ik mijn hoofd
in je schoot leggen
mijn blik versmelten
met de jouwe
en glimlachend de hemel
begroeten

Ik zal je hart verwarmen
tot je wangen branden
en dankbaar voor
zoveel geluk
zal ik duelleren
met elke nachtegaal
omdat ik in die droom
jou mocht ontmoeten

En als het dan
een droom moet blijven
een onvervuld moment
laat die droom dan
nooit verdwijnen
maar elk moment
opnieuw verschijnen
in eindeloos gebed

© 17-10-2005

In stilte verscheurd

Was jij diegene
die ooit zei
dat liefde nooit vergaat
m'n god
als je eens wist
hoe vaak ik jou sindsdien
hartgrondig heb gehaat

Nu kijk ik naar je lichaam
dat zwijgend rust
tussen al die andere stenen
enkel je foto
bewaar ik nog
eens schitterend
nu voorgoed verschenen

© 16-10-2005

Als je denkt

Als je denkt
dat alles verloren is
de handdoek werpen
en de ring verlaten
ophouden verkiest
boven verder gaan
kijk dan even om je heen

Als tranen smeken
om je glimlach
te vervangen
en je hart
de strijd gestreden
’t gevecht wil staken
kijk dan even om je heen

Kijk goed
in alle hoeken
want weet
wat je ook doet
ergens
in iemands hart
ben je niet alleen

© 13-10-2005

Verleiden is echt geen kunst

Verleiden
is echt geen kunst

een kusje hier
een streling daar
doet soms zo goed
voelt vaak ook raar

hangt er van af
vermoed ik dan
of het wel mag
en verder kan

soms heb ik zin
en dan weer niet
een engel vaak
dan weer bandiet

mij is het eender
als je maar weet
dat ik geen plakbord ben
aan dromen besteed

© 07-10-2005

Het park van mijn herinneringen

In het park van mijn herinneringen
staat een boom te treuren
gebukt onder het juk van de tijd
soms als ik twijfel
streel ik zijn bultige stam
probeer hem te troosten
voor zoveel eenzaamheid
dan kijkt hij mij
glimlachend aan
haalt dankbaar
zijn beste knipoog boven
klopt zachtjes op mijn schouder
en als ik dan afscheid heb genomen
voel ik zijn droevige blikken op mijn rug
beseffend dat er een tijd zal komen
om in het park van herinneringen
op mijn beurt
mijn levensrug te krommen
te zwichten voor het juk
van mijn tijd

© 07-10-2005

als een vis op het droge

toen ik verdronken was
haalde jij me uit het water
legde me aan de kant
en mond op mond
bracht je me tot leven
nu lig ik hier
happend naar adem
met uitgedroogde schubben

© 07-10-2005

Ik koester…

Ik koester de hand
die je reikte
toen enkel mijn hoofd
nog boven water stak

Ik koester de blik
die je me gunde
toen enkel nog tranen
mijn spreken brak

Ik koester de glimlach
omheen je lippen
toen enkel een grijns
alles was wat ik bezat

Maar meer dan dat
ik koester je liefde
die maakte dat
ik alle pijn vergat

© 06-10-2005

als straks…

als straks
het laatste blad
gevallen is
blijven enkel nog
wintertakken
over
waarop
met veel geduld
en zonneliefde
nieuw leven
kan beginnen

als straks
jouw winteradem
mijn bestaan vereist
om verder te durven leven
laat het dan niet
vergeefs geweest
maar hoopvol toekomst zijn

© 06-10-2005

Afscheid van een clown (slot)

Toen de laatste traan geweend was
en vervangen werd door verdriet
is het tot hem doorgedrongen
dat het allemaal geen zin meer heeft

Twee sterke schouders bleken te zwak
om alle troost te dragen
de luiken van zijn hart
zijn nu gesloten
aan de ingang hangt een bord

“Te koop”

© 19-09-2005

Zonschuw

geeft ons hart wel genoeg warmte
om onbevreesd
tot aan de zon te reiken
of zijn we bevreesd
onszelf te schroeien
aan gevoelens
en kruipen we
precies
daarom
angstvallig
weg
precies
daarom
kruipen we
angstvallig weg
omdat we bevreesd zijn
ons naar onze gevoelens te richten
en onbevreesd aan de zon ons hart te warmen

© 16-09-2005

Dromen zijn vaak bedrog

dromen zijn vaak bedrog
maar twijfel is een doorn
waaraan je je niet mag prikken

ik veeg de scherven wel bij elkaar
je hoeft je niet te bukken
blijf maar rechtop staan
en kijk vooruit
onbevreesd
de dageraad tegemoet

en wanneer je veilig
je toekomst hebt bereikt
kijk dan dankbaar even terug
en werp een laatste kushandje
naar wat achter je ligt

moderne sprookjes
bestaan nog steeds

© 15-09-2005

Let maar niet op mij

let maar niet op mij
ik ben slechts
een ouwe brombeer
die ’s ochtends
voor de spiegel
nors z’n haren telt
nukkig
zijn tanden weer
op hun plaats
duwt

zaadcellen
hoef ik
al lang niet meer
te tellen
romantiek doet mij
niks meer
ik gluur nog enkel
onder mini’s
en kick op piercings

ik heb geen hulp nodig
ik voel me blij
let maar niet op mij

© 02-09-2005

Bestaan er nog engelen?

Niet ver van mij vandaan
woont een engel
of zij mooi is weet ik niet
ik heb haar nooit gezien

Soms hoor ik haar hart
dat wenend tracht
een antwoord te vinden
op zovele vragen
die nooit gesteld hadden gehoefd

Maar elke keer voortaan
wanneer een engel weent
probeer ik te begrijpen
dat engelen ook gevoelens hebben
en dat ze echt bestaan

© 02-09-2005

Afscheid van een clown

Op het gelaat van de clown
verscheen een glimlach
op de tonen van de muziek
veilig verborgen achter een grimas
een laatste kwinkslag
terwijl hij boog naar het publiek

Diep in zijn hart sluimerde verdriet
in zijn ogen verscheen een traan
dit was z’n afscheid – z’n laatste act
het doek was gevallen - alles voorbij
het einde van een verziekt bestaan
comedie - door engheid verzwakt

In de veilige duisternis van de nacht
is hij zijn laatste weg ingeslagen
en niemand die er ooit aan heeft gedacht
hem daarvoor vergiffenis te vragen

© 24-08-2005

Sonate

in het maanlicht van herinneringen
zullen harten samenkomen
vergeven en vergeten
na regen komt zonneschijn
na storm stilte

ik zou zo graag
woorden koesteren
die nooit worden uitgesproken
omdat ze vaak zo eenzaam zijn
als een kinderziel
temidden volwassen dromen
onwennig
in hun omgeving

© 19-08-2005

Beloof me dan

en als ik dan geborgen ben
veilig
onder moeder aarde
de laatste traan gedoogd
en jij
starend
eenzaam
op het einde van de hand
die naar de zee reikt

beloof me dan
niet te wenen
noch te rouwen
maar zachtjes wiegend
op de golven
van wat eens bereikbaar was
dankbaar los te laten

© 19-08-2005

Enkel nog vandaag

heb ik dat moment gemist
toen je zei
dat je niet verder kon
zonder mij
misschien zat ik met mijn hoofd wel
in de wolken

of kan het zijn
dat die zin jouw lippen
nooit heeft bereikt
omdat dat soort gevoelens
niet voorkomt
in jouw woordenboek

sinds kort
stel ik geen vragen meer
leef enkel nog vandaag

© 18-08-2005

Paalvisser

Zittend op
een paal boven water
de ogen leeg
het hart verkleumd

Starend naar kliekjes
voor een nog te vullen maag
terwijl kiekjesmensen
schouderophalend voorbijrijden
op weg naar koud buffet

Zijn paal is zijn woning
want al het andere is hij kwijt
maar of hij echt ontroostbaar is
valt nog te betwijfelen
de zee is immers zijn vriend

© 17-08-2005

Beperkt geldig

Aan mijn deur zal je
geen deurknop vinden
een sleutel evenmin
en ook geen bel
je hoeft alleen
zo’n plastic card

Wil je er een ?

Geen probleem
maar wacht dan
niet te lang
eer je binnenstapt
want zo’n toegangskaart
is voorgeprogrammeerd
en slechts beperkt geldig

© 16-08-2008

De luiken van mijn hart 

Elke ochtend
als ik wakker word
open ik de luiken
van mijn hart

Ik ga zitten
op een bank
in het midden
van het dorpsplein
en wacht

Het is een drukte
van belang
van links naar rechts
van rechts naar links
soms blijft er iemand staan
en kijkt naar binnen
de toegang is vrij

En als ik dan ’s avonds
de luiken sluit
kijk ik benieuwd naar
het gastenboek
en tel het aantal bezoekers

© 15-08-2005

Ik heb geleerd

ik heb geleerd te zwijgen
wanneer anderen praten
te luisteren
als zij gehoord willen worden

ik heb geleerd beleefd te blijven
wanneer anderen van mening zijn
dat ze rustig kunnen kwetsen
en hun schouders ophalen
onwetend van hun eigen stom gedrag

ik zal praten als je dat verkiest
ik zal zwijgen als je dat liever hebt
maar hoe dan ook
ik zal de plek beschermen
die mij dierbaar is

© 09-08-2005

De laatste strohalm

alle hoop is opgegeven
de laatste strohalm verwijderd
nog één keer verschijnt een glimlach
maar niet zonder pijn

de jaren hebben het gezicht verrimpeld
tot een schatkist van ervaringen
die nu langzaam geledigd wordt
de laatste rekeningen betaald

starend naar mijn beeltenis
kus ik teder haar voorhoofd
ontmoet een laatste keer haar blik
die langzaam dovend sluit

het gordijn wordt dichtgeschoven
de handen saamgevouwen
zachtjes loop ik naar de deur
die opeens geen uitkomst biedt

© 05-08-5005

Loslaten

wees maar niet bang
ik zal me sterk houden
en m’n tranen verbijten
maar huilen zal ik niet

mijn lach zal de jouwe ontmoeten
ik zal je hart verwarmen
en veilig opbergen in de plooien
van jouw levenslied

en straks
als jij er niet meer bent
zal ik in een hoekje kruipen
opdat niemand ziet:

dat mijn verdere leven zonder jou
gewoon ondenkbaar is
hoe bang ik ben alleen te blijven
alleen met mijn verdriet

© 04-08-2005

Geef me één reden

geef me één reden
en ik hou op
één enkele goede reden
en ik stop

ik zal je niet langer minachten
op mijn blote knieën
zal ik je vergiffenis vragen
je beeltenis bewieroken
en elke zondag braafjes
naar je kerk gaan

maar zolang bommen
hun vernieling verspreiden
wanhopige moeders
hun uitgemergelde kinderen begraven
en huilende mannen knielen
aan het graf van hun verkrachte vrouw

terwijl jij toekijkt
en verkondigt dat je ons lief hebt
en geen enkele
niet één
gemeende reden geeft
dan spijt het mij
lieve God
maar verlang dan niet van mij
dat ik je ook nog m’n andere wang geef

© 03-08-2005

Broodje gezond

Ik droomde dat ik een engel zag -
zo’n hemellichaam met vleugeltjes
ze had een hagelwitte lach
en ook nog leuke heuveltjes

Hoog in de lucht op een wolkje gezeten
keek ze me schalks aan
‘k durfde niets vragen maar ‘k had graag geweten
waar kwam toch die glimlach vandaan

Ik keek haar toen aan - heel voorzichtig -
ze plooide haar mondje en glimlachte breed
en zei “ Kijk toch niet zo schichtig -
Je doet net alsof ik niet ben gekleed ! “

Ik keek in het rond – geen mens te bespeuren -
deed toen heel voorzichtig een stap dichterbij
en zei toen : “ ‘k Wil echt niet gaan zeuren,
maar waarom kijk jij toch altijd zo blij ? “

Ze zei : “ Je bent niet de eerste – dat vroegen er nog –
en ook niet de laatste – hé , kijk niet zo dwaas…
‘k bedoel er echt niks mee hoor – dat zie je toch :
ik doe het al jaren – ik smeer gewoon kaas ! “

© 31-07-2005

Bericht

ik zag de briefdrager
hij zei
ik heb post voor je

het was een periodiek
met dit bericht
“aan alle mensen van goe… “

heb het tijdschrift weggeworpen
was immers niet
voor mij bestemd

© 31-07-2005

Ik ben een idioot

ik ben een idioot
maar dat wist ik al

het beest in mij
zit achter tralies
gevangen en vernederd
door broze beloften
van voorgespiegelde
roem en rijkdom
en cassante illusies

schaapachtig gehoorzaam
de file volgend
nauwlettend
de vijandelijke bumpers mijdend
‘k zie ze peuteren
hun lippen nog roder maken
vriendelijk glimlachend

wachtend op het groene licht

het leven vervolgt z’n weg
tot aan het volgende kruispunt
het zoveelste stoplicht
geschiedenis herhaalt zich
en ik
ik voel me als een idioot

© 29-07-2005

Nieuw Leven

Leg je oor
te luisteren
hoor
het fluisteren
van zijn hart

Ik voel z’n stompjes duwen
’t lijkt wel of dit leven
ongeduldig wacht
verlangend naar de start

Voel het hartje kloppen
oeps, dat deed even pijn

Kan dat lieve ding nog stoppen
of wil het bij ons zijn ?

© 28-07-2005

Afscheid van mijn ouders

ik heb het laatste restje pijn

verwijderd van hun steen

het onkruid gewied

en de uitgebloemde knoppen

op een hoop gegooid

bij ’t buitengaan

keek ik nog eenmaal om

een laatste groet

al is het reeds

zovele jaren

ik mis ze toch

nog elke dag

ik zou zo graag

hun beeld bewaren

want ‘k weet niet

hoe het verder moet

Het dorp van mijn ouders

Het dorp van mijn ouders

ligt stil begraven

onder melancholie

Waar eens het dorpscafé

zich ontfermde

over de verdwaalde zielen

na de zondagsmis

en vader wachtte

tot ik hem kwam halen

omdat de soep te wachten stond

Ik heb er m’n eerste liefde gekend

(hij de laatste bus gemist)

en met de ochtendvogels gezongen

Ik heb er geweend

toen dorpsgeest z’n adem blies

door eenzaamheid verdrongen

Rijker dan een symfonie

rust het dorp van mijn ouders

veilig opgeborgen

in mijn hart

Het huis van mijn ouders

Ik ben nog één keer

teruggekeerd

naar de geborgenheid van vroeger

maar vond er niemand meer

om te luisteren naar toen

Het huis van mijn ouders

staat gerafeld

stil te dromen

Nog één keer

de sleutel omgedraaid

een zachte groet gefluisterd

de foto aan de haard

voor altijd afgestoft

Stilletjes

ben ik toen weggegaan

uit het huis van mijn ouders

een traan

verschrompeld in mijn hart

(c) 19-09-2011

Ademen

ik kan niet ademen in een wereld zonder lucht
in een hartstocht zonder vuur
doen alsof gevoelens niet bestaan
jij hebt me nooit verlaten - stond steeds aan mijn zij
iedere dag – ieder uur
maar zo kan ik niet verder gaan

misschien is het reiken naar wat ongrijpbaar is
in een hemel zonder sterren
waarin de zon is uitgedoofd
maar ‘k heb geen zin nog langer ja te knikken
als zij datgene versperren
waarin ik steeds heb geloofd

© 27-07-2005

Ik ben er even niet

heb alle luiken neergelaten
het licht gedoofd
stil weggereden
zodat de buren niet kunnen vragen
waarheen

ik ben er even niet

het heeft geen zin
er nog langer over te praten
alles is reeds lang gezegd
ik wil niet verder leven
als leven doelloos is
ik wil niet verder praten
als praten zinloos is

vlakbij de duinen van mijn hart
heb ik mijn tent opgeslagen
in de richting van de zee

als straks de laatste wandelaar
voorgoed verdwenen is
zal ik behoedzaam zoeken naar
de korrels van mijn bestaan
ze één voor één bekijken

laat de hemel maar even wachten
maar doe de poorten nog niet dicht

© 26-07-2005

Woede om Egypte

wenen doe je niet alleen
er zal wel altijd iemand zijn
die z’n armen om je heen slaat
je probeert te troosten
te begrijpen
dat zoveel pijn
liefst samen wordt gedeeld

haten doe je niet alleen
er zal wel altijd iemand zijn
die je gramschap deelt
je woede voedt
en voelt
dat zoveel haat
liefst samen wordt beleefd

maar als de haat de traan verdrijft
de blinde woede triomfeert
dan ben je best alleen
want wenen brengt geen baat
voor ’t kind dat zonder ledemaat
voortaan door ’t leven gaat 

© 24-07-2005

De laatste zwaan

op de vleugels van de laatste zwaan
kom ik naar je toe
mijn hoop op betere tijden
breng ik in m’n koffer mee
de luiken van het huis gesloten
voorgoed verhuisd
erop geschreven
een laatste keer gekeken
naar de herinneringen
momentopnamen
van evenvele dromen

straks
als alle zonnestralen zijn gaan slapen
zal ik de brokstukken van m’n hoop
in een wijde boog uitstrooien
het enige gebaar
dat ooit betekenis heeft gehad

© 24-07-2005