Dakloos

hij schudt

doorweekt karton

en uitgelezen kranten

tot een hoopje ellende

waarin hij straks

zijn dromen telt

tussen beschimmelde dekens

verdringt de weeë lucht van zweet

zijn ongewassen luiheid

als straks de nacht

zijn armen leent en

duisternis zijn toevlucht wordt

zet hij zijn dromen op de stoep

en laat zijn vreugde vrije loop

terwijl een laatste slok

zijn hart verwarmt

© 03-12-2005