Dagdagelijks doodgewone dingen

ik hou van jou

ik leef

ik zing

als we die niet langer kunnen waarderen

wat heeft het dan nog zin

Elke ochtend de dag begroeten

ik lach

ik ween

ik ben

dagdagelijks doodgewone dingen

zoals ik er zovele ken

Mag ik een stukje met je delen

geniet

verlang

beleef

jouw dagdagelijks doodgewone dingen

wil ik omhelzen zolang ik leef

© 18-01-2006

Het krassen van mijn ziel

Groeven klonken

niet langer echt

spiegels van uilen

en vluchtende raven

vochten voor de overwinning

toen de zee zich wenend

teruggetrokken had

en ik doorheen

verzopen droefheid

een nieuwe dag begroette

De moeder van mijn dochter

gaf zich wenend over

aan de golven van haar wellust

en ik

kon enkel toezien

toen mijn hoop

afscheid nam

van het bruisend schuim

dat eens haar leven was

© 04-04-2006

My reason to live

You are my living reason
enlightening
at the doom of day
pulling me through when
everyone else
has washed my hopes away

Waiting at the end
of my fading nightmare
without asking questions
just reaching your hand
you smiled the last raindrop away
and opened the door
of long forgotten freedom
that I failed to understand

If ever should come a day
where clouds of understanding
will put aside
our freedom of mind
I shall not blink but proudly stand
and challenge whomever
as long as I’ll find
my reason to live

© 25-01-2007
(uit: Very simple expressions of very single moments)

The Winner takes it All 

Jij was voor mij de eerste

maar ik dus niet jouw laatste

je hebt de smaak te pakken

als een uitgehongerde vlinder

fladder je van bloem tot bloem

op zoek naar bloed

om je dorst te laven

het kan je blijkbaar niet schelen

dat je wrakken achterlaat

verbrande hoopjes hoop

door de wind uiteengedreven

en uitgespreid over ’t land

je glimlach wordt steeds maar breder

je vampierrode lippen roder

en telkens wanneer de nacht ontwaakt

vervoeg je die andere huilende wolven

enkel tevreden

wanneer het laatste greintje zelfrespect

begraven is 

The Winner takes it All

© 14-08-2005

(uit: Gitte’s zolder)

Toen

het onverharde pad
verscholen op het eind
door de mist
van gisteren

en ik
die een laatste herfsttwijg
doormidden brak

en keek
naar morgen
toen de tijd van toen
nog toekomst leek

© 06-11-2006

Into the Night

and when I stare at night
searching for stars
that never were
crumbling grains of sand
between the leaves
of a grinding knife

looking at love
that feeds on lies
as strangers walk by
into the shading
of my fading life

having said
what should have been
and having cursed
the truth I’ve seen
I rest my case
as known by sight
and disappear
into the night

© 15-11-2006 
(uit: Very simple expressions of very single moments)

No longer

no longer shall I crumble

to their sneering

if lecherous vampires

wallowing in the mud

of unfulfilled desires

fill up my loneliness

no longer shall I stumble

to the sheering

of broken sails

lost in the wind

ever claiming more

but never less

for the arrow I shot

never found an oak

the love I wanted

merely a stroke

© 04-08-2008

(uit: Very simple expressions of very single moments)

Verzadigd ongeloof

langs een achtergebleven golf

strompelt hij

voorovergebogen

het gelaat doorkerfd

weggevlucht

tussen versleten schouders

nog éénmaal heft

trots fier omhoog

vragend

hoopvol kijkend

naar een late meeuw

dan strompelt hij verder

het hoofd verborgen

terwijl een traan zich afvraagt

wanneer de pijn verdwijnt

die zijn hart deed wenen

stuiptrekkend verzadigd

van schrijnend ongeloof

© 05-01-2006

Fase Rood

we richten gedenktekens op
en eren onze helden
in marmeren platen
schrijven we hun naam
en eens per jaar
hangen we de vlag uit
en vieren feest

maar wat doen we na afloop
met het masker van bedrog
als de zee haar korrels achterlaat
in het voetspoor van onze schijnheiligheid
een krijsende meeuw
verloren vliegt

omdat de hemel
niet langer blauw maar rood
haar wonden likt
alsof we alles beter weten

© 16-04-2009

Gebalde vuist

Ik ben mijn hele leven lang
gebalde vuist geweest
met opgestoken hart
heb ik de wereld uitgedaagd
en wolken tot huilen gedwongen

Ik heb gevoelens doen blozen
zich schamend voor hun bestaan
en ver van schimmen vol schimmels
de weelde van gedoodverfde etterbuilen
als helden bezongen

Mij resten nog enkel mijn kruk
en flarden van geluk
een halflege whiskyfles
en een hart vol ongeloof
tot bloedens toe verdrongen

© 25-02-2009

Ever empty mouths

When hungry mouths went crying
they left and searched the waves
casting nets
mostly returning
with empty hands
and vainly praying for better days

The fickle wind caused many
never to come home
inviting them to rest
aside their father’s dream
that long ago
abandoned hope

For those who returned
their minds now weep
each time they see the bitterness
of families that cannot sleep
listening to the anger crying
of ever empty mouths

© 27-08-2008
(uit: Very simple expressions of very single moments)

al dente

het vlees spreidt gewillig
een blos op elke wang
op zoek naar een doel
waar andante zegeviert

zij opent op een kier
verwelkomt nieuwsgierige blikken
doch huivert bij de gedachte
vroegtijdig gaar te zijn

zes minuten is normaal
maar ik wacht nog even
ik verkies al dente

© 08-11-2006

Even nog

ik wou

even nog

met je praten

je stem

nog één keer

horen

vragen

of je mij

vergeven kan

dat ik niet

die dochter was

die je schoot verwachtte

ik heb

mezelf

niet gemaakt

dat deden

anderen

voor me

doch wat men ook

vertellen zal

ondanks de haat

ondanks die pijn

je dochter wil ik blijven

dat wou ik je

even nog

vertellen

© 13-09-2005

(uit : Gitte’s zolder)

Grapefruit

mijn laatste schroom

lepelde je rustig

als ontbijt

naar binnen

toen ik je vertelde

dat de menukaart

vier gangen

in petto had

keek je me niet-begrijpend aan

en liet een grapefruitboertje

ik heb dan maar gezwegen

aan jou was

geen dessert

besteed

© 26-02-2006

(uit: Gitte's zolder)

Verbrande hoop

tussen het puin
van uitgebrande dromen
zocht hij naar een
blijk van waardering
voor al die allochtonen
die zwartwerken al lang
verleerd hadden

ver weg aan het eind
van een doodlopende vallei
hoorde hij zijn echo
die beloftevolle voorspoed
weerkaatste
stuitend op ’t verzet
van sluimerend geboeide hoop

een stem stelde hem gerust
nog even wachten
op de vergevende Messias
vrede op aarde
aan de schaarser wordende
mensen van goede wil

© 10-11-2005

opruimen

was bezig

alles op te ruimen

toen kwam jij

even gluren

tussen spleten van

nostalgie

ach wat

het kan wachten

ik ruim morgen wel op

© 07-11-2006

Afscheid

ik heb jouw woorden

in het zog van mijn dromen

angstig afgegrendeld

wachtend op de vloed

die elk spoor zal wissen

als straks

jouw schip

nog slechts

weerspiegeling is

kijk dan niet om

maar laat het stormweer

mijn eigen wrakhout zijn

© 18-04-2006

(uit: Gitte's zolder)

Sprookjes

een appel waarin gebeten
                                                           een stukje uit

                                                           met nog wat lipstick

                                                           op de schil

een teddybeer vol  heimwee

                                                            met een plukje uit

                                                            een trieste aanblik

                                                            bedroefd en stil

moderne sprookjes

bestaan dus nog

© 04-10-2005
(uit: Gitte's zolder)

Afscheid van mijn ouders

ik heb het laatste restje pijn

verwijderd van hun steen

het onkruid gewied

en de uitgebloemde knoppen

op een hoop gegooid

bij ’t buitengaan

keek ik nog eenmaal om

een laatste groet

al is het reeds

zovele jaren

ik mis ze toch

nog elke dag

ik zou zo graag

hun beeld bewaren

want ‘k weet niet

hoe het verder moet

© 20-09-2011
(uit: Gitte's zolder)

(Eervolle vermelding – Poëzieprijs Grimbergen 2013)

Kruimels

als de afstand

tussen twee harten

het verleden

niet meer deelt

de herinnering

aan geborgenheid parten speelt

dan hoeft het voor mij niet meer

kijk jij de kat maar uit de boom

maar laat de laatste kruimels

voor de vogels

en leer mij hoe ik zingen moet

© 05-11-2006

spoorloos

ben ik de druppel

die jij deed overlopen

of gewoon maar

een meeloper zonder smaak

zal jij je bukken

jouw zakdoek lenen

of doe ik er beter aan

te wachten

tot de zon verschijnt

en ik opgedroogd verdwijn

zonder sporen na te laten

© 02-11-2006

Tweedehandsboetiek

In mijn tweedehandsboetiek
kan je dromen kopen die
niet in vervulling zijn gegaan
angstvallig bewaarde liefde
die nooit heeft bestaan
en hartenwensen van weleer
toen witte duiven keer op keer
hun kruimels kwamen vragen

Onder stofbedekte tranen
liggen brieven
leeg te wachten
in het niemandsland
van pijngevulde dagen

En niemand
die de moeite neemt
een souvenir te kopen
van zijn eigen jeugd

© 18-07-2006

Dakloos

hij schudt

doorweekt karton

en uitgelezen kranten

tot een hoopje ellende

waarin hij straks

zijn dromen telt

tussen beschimmelde dekens

verdringt de weeë lucht van zweet

zijn ongewassen luiheid

als straks de nacht

zijn armen leent en

duisternis zijn toevlucht wordt

zet hij zijn dromen op de stoep

en laat zijn vreugde vrije loop

terwijl een laatste slok

zijn hart verwarmt

© 03-12-2005

De ogen van een kind

ik kijk in de ogen
van een kind
dat om zich heen kijkt
en niet begrijpt
wat er gebeurt
en vindt
dat de hemel
veel blauwer moet zijn
de zon veel warmer
de mensen niet zo kil
ik zwijg heel stil
omdat ik niet kan verklaren
waarom na al die jaren
niemand moeite heeft gedaan
een poging te wagen
op al die vragen
een antwoord te geven
waar iedereen kan mee leven
zonder dat een kind
om zich heen moet kijken
naar al die lijken
eer het als kind
een antwoord vindt

© 08-12-2005

Ik lees je tranen

ik lees je tranen
die onmachtig kijken
naar beelden die eens
jouw wereld waren

stil verdriet weerspiegelt
wat zo bereikbaar leek
uiteindelijk toch niet was
als die dag
toen jouw hart zich vulde
met droefheid
regen hulpeloos weende
op de aarde
waaronder zij ligt
voor eeuwig zwijgt

misschien ben ik wel niet
die vader geweest
wiens foto je kamer sierde
en hield ik ongewild
mijn deur niet lang genoeg geopend
toen je klopte
op zoek

naar een zachte schouder
om uit te huilen

maar in jouw tranen
lees ik haar ogen
en ween onmachtig
om ons verdriet

© 07-12-2005

Een foto vol muziek

Ik heb nog een foto

van toen het nog een dorp was

met huizen vol muziek

en mensen die glimlachend

inkopen doen.

De lucht was toen blauw

met zingende wolken

dansende vogels

en winterse zonnestralen

vol ochtendkou.

Er is een bank

met schaatsende kristallen

een boom die een merel omarmt

en in de verte

twee stoeiende harten

een blonde kuif

die zijn liefje verwarmt

Het is een foto

vol muziek -

een hunkering

naar vergane glorie

© Paul Cardon

Gedichtendag 2013, Mortsel

De eerste stap

drijvend met de massa
naar onbekende doelen
slapend met de buren
en berustend schouwen naar
de eenzaamheid van
grauwe woorden en
valse beloften

tekens zonder belang
gebaard uit vage liefde
van bekrompen ikzucht

weerhouden doen ze niet
enkel staren
naar onbegrepen tranen

hoe komt het toch
dat wij elkaar zo vaak
begrijpen kunnen
en niet eens moeite doen
de eerste stap te zetten

© 04-12-2005

Rozengeur en maneschijn

soms kan je beter zwijgen
want als je praat worden
woorden verkracht tot leugens
en wordt slechts aanvaard
wat voordeel opbrengt
waarheid kan kwetsen
maar wordt verdrongen
door mooi geformuleerde waarden
keurig verpakt in een cellofaan
met een strikje van laster
in een omslag van
schijnheiligheid
en als de nevel optrekt
en de stank verdwijnt
rest nog slechts
geveinsde onschuld
en is het wachten
op de postbode
met een volgende periodiek van
rozengeur en maneschijn

© 02-12-2005

Stil verdriet 

in stil verdriet
staar ik naar het einde
van de horizon
waar een laatste
oranje traan
nog even aarzelt

de kalmte van de zee zou
bescherming moeten bieden
doch verdrinkt weerloos
in opgekropte pijn

ergens
in een ander hart
hoor ik de haan
driemaal kraaien
en weet
dat ook die laatste traan
tevergeefs
zal zijn geweest

© 01-12-2005

en bloc

het is onbegonnen werk
woorden hebben geen zin
in zinnen ontbreken gevoelens

ik heb getracht
een zin te vinden
waarin woorden en gevoelens
elkaar niet verdringen
maar netjes op een rij
en bloc
elkaar begrijpen

nutteloos is het
zoeken naar iets
wat onvindbaar is

© 01-12-2005

Twijfel

heb ik je ooit gevraagd
me te geloven
wanneer je niet meer wist
waar te zoeken
toen waarheid nog belangrijk was

heb ik je ooit verteld
waarom zovele dingen
van jou voor mij
onecht werden ervaren
toen waarheid echt belangrijk was

als jij echt
zo veel belang hecht
aan mijn bestaan
waarom verkies je dan
mij te verdenken
nu waarheid geen belang meer heeft

© 30-11-2005

Terminaal

Zeg me niet
dat het nooit bedoeld was
mij te kwetsen
kom me vooral niet vertellen
dat je zonder mij niet verder kan
ik spuw op
je eeuwige glimlach
kots van
jouw schijnheiligheid

Als je bent gekomen
om me dat te vertellen
bespaar jezelf dan die moeite
en ga op een ander
je leugens inblikken
ik ben wat ik blijf
en blijf wat ik ben
ondanks jou
je vage beloften
en holle woorden

Als dit het einde moet zijn
geef me dan maar
die laatste kelk

© 28-10-2005

Leeggebloed verdriet

het huilen is gestopt
leeggebloed verdriet
kijkt triomferend
om zich heen
vergrijsde eenzaamheid
is alles wat nog rest

de lege stoel
schommelt treurig
heen en
weer
en
heen
en
w

nog even kijkt ze op
buigt dan
stil het hoofd
en knikt
het afscheid is
voorbij
de laatste zonnestraal
sterft zwijgend mee

om de hoek wacht
ongeduldig
het einde
verlossing is
nabij

© 26-10-2005

Avondgebed

’s ochtends als ik
in de spiegel kijk
zie ik jouw beeld
dat glimlacht
dan voel ik mij
de koning te rijk

ieder van ons
heeft zijn paradijs
maar jij bent
de rode draad
die door mijn leven loopt
de scherven lijmt
m’n eindjes knoopt

’s avonds kijk ik naar de hemel
zal jouw ster er ook nog
morgen staan
als ik jou
ooit moet verliezen
geef me dan de kracht
om door te gaan

© 25-10-2005

Aasgieren

toen hebzucht
blind en doof gemaakt
nog enkel oor had
voor de gouden pot aan ’t einde
van de houten kist
lachte hij in zijn vuist
maar ‘t deed hem pijn
daar eenzaamheid
hem doodde
nog eer zijn einde kwam

toen was nog slechts
het ongeschreven schuldgevoel
in hem
het besef dat gieren aasden
wenend
groetend
tonend
aan wie ’t getoond moest worden
boven zijn houten kist
en ‘t deed hem pijn
hij wou zo graag vergeven
en vergeven worden
voor wat hij niet gegeven had
wanneer zijn einde kwam

toen restte niets
tenzij dat ene gevoel
van onbeschreven schuld
van al zijn lieve
zo ontrouwe vriendinnen
en hun verwijt dat zij
niets kregen
van die gouden pot
boven zijn houten kist
en ‘t deed hem pijn
toen hij een laatste keer
zich vroeg
waar zij gebleven waren
toen hij hun warmte nodig had

© 25-10-2005

Kloppend hart

zoals een winterzon
de dag begroet
mijn oog verblindt

zoals een nachtegaal
steeds opnieuw
zijn mooiste liedje zingt

zoals het warme avondrood
dankbaar zwijgt
wanneer de nacht begint

zo warm
kunnen woorden voelen
in de nacht
zo kloppend
een hart
dat vrienden heeft

© 21-10-2005

Niet vandaag - niet morgen

niet vandaag
niet morgen
gevoelens zijn niet
ondergeschikt aan tijd

niet als
niet wanneer
een hart hoeft geen
voorwaarden om te leven

maar dan
en enkel dan
als je klaar bent
om zelf te willen

© 20-10-2005

Novemberpijn

Een halfbevroren traan
bengelt
weifelend even
valt dan langzaam neer
op de koude steen

Verkleumde handen
wieden onkruid
tussen uitgebloemde stengels
zijn blik vertroebelt telkens
bij elke regendruppel
op de koude steen

Haar foto glimlacht dankbaar
verjaagt heel even weer die pijn
dan staat hij op
neemt wenend afscheid
terwijl de regendruppels vallen
op de koude steen

© 18-10-2005

Eindeloos gebed

Als onze liefde
een droom mag zijn
dan zal ik mijn hoofd
in je schoot leggen
mijn blik versmelten
met de jouwe
en glimlachend de hemel
begroeten

Ik zal je hart verwarmen
tot je wangen branden
en dankbaar voor
zoveel geluk
zal ik duelleren
met elke nachtegaal
omdat ik in die droom
jou mocht ontmoeten

En als het dan
een droom moet blijven
een onvervuld moment
laat die droom dan
nooit verdwijnen
maar elk moment
opnieuw verschijnen
in eindeloos gebed

© 17-10-2005

In stilte verscheurd

Was jij diegene
die ooit zei
dat liefde nooit vergaat
m'n god
als je eens wist
hoe vaak ik jou sindsdien
hartgrondig heb gehaat

Nu kijk ik naar je lichaam
dat zwijgend rust
tussen al die andere stenen
enkel je foto
bewaar ik nog
eens schitterend
nu voorgoed verschenen

© 16-10-2005

Als je denkt

Als je denkt
dat alles verloren is
de handdoek werpen
en de ring verlaten
ophouden verkiest
boven verder gaan
kijk dan even om je heen

Als tranen smeken
om je glimlach
te vervangen
en je hart
de strijd gestreden
’t gevecht wil staken
kijk dan even om je heen

Kijk goed
in alle hoeken
want weet
wat je ook doet
ergens
in iemands hart
ben je niet alleen

© 13-10-2005

Verleiden is echt geen kunst

Verleiden
is echt geen kunst

een kusje hier
een streling daar
doet soms zo goed
voelt vaak ook raar

hangt er van af
vermoed ik dan
of het wel mag
en verder kan

soms heb ik zin
en dan weer niet
een engel vaak
dan weer bandiet

mij is het eender
als je maar weet
dat ik geen plakbord ben
aan dromen besteed

© 07-10-2005

Het park van mijn herinneringen

In het park van mijn herinneringen
staat een boom te treuren
gebukt onder het juk van de tijd
soms als ik twijfel
streel ik zijn bultige stam
probeer hem te troosten
voor zoveel eenzaamheid
dan kijkt hij mij
glimlachend aan
haalt dankbaar
zijn beste knipoog boven
klopt zachtjes op mijn schouder
en als ik dan afscheid heb genomen
voel ik zijn droevige blikken op mijn rug
beseffend dat er een tijd zal komen
om in het park van herinneringen
op mijn beurt
mijn levensrug te krommen
te zwichten voor het juk
van mijn tijd

© 07-10-2005

als een vis op het droge

toen ik verdronken was
haalde jij me uit het water
legde me aan de kant
en mond op mond
bracht je me tot leven
nu lig ik hier
happend naar adem
met uitgedroogde schubben

© 07-10-2005

Ik koester…

Ik koester de hand
die je reikte
toen enkel mijn hoofd
nog boven water stak

Ik koester de blik
die je me gunde
toen enkel nog tranen
mijn spreken brak

Ik koester de glimlach
omheen je lippen
toen enkel een grijns
alles was wat ik bezat

Maar meer dan dat
ik koester je liefde
die maakte dat
ik alle pijn vergat

© 06-10-2005

als straks…

als straks
het laatste blad
gevallen is
blijven enkel nog
wintertakken
over
waarop
met veel geduld
en zonneliefde
nieuw leven
kan beginnen

als straks
jouw winteradem
mijn bestaan vereist
om verder te durven leven
laat het dan niet
vergeefs geweest
maar hoopvol toekomst zijn

© 06-10-2005

Afscheid van een clown (slot)

Toen de laatste traan geweend was
en vervangen werd door verdriet
is het tot hem doorgedrongen
dat het allemaal geen zin meer heeft

Twee sterke schouders bleken te zwak
om alle troost te dragen
de luiken van zijn hart
zijn nu gesloten
aan de ingang hangt een bord

“Te koop”

© 19-09-2005

Zonschuw

geeft ons hart wel genoeg warmte
om onbevreesd
tot aan de zon te reiken
of zijn we bevreesd
onszelf te schroeien
aan gevoelens
en kruipen we
precies
daarom
angstvallig
weg
precies
daarom
kruipen we
angstvallig weg
omdat we bevreesd zijn
ons naar onze gevoelens te richten
en onbevreesd aan de zon ons hart te warmen

© 16-09-2005

Dromen zijn vaak bedrog

dromen zijn vaak bedrog
maar twijfel is een doorn
waaraan je je niet mag prikken

ik veeg de scherven wel bij elkaar
je hoeft je niet te bukken
blijf maar rechtop staan
en kijk vooruit
onbevreesd
de dageraad tegemoet

en wanneer je veilig
je toekomst hebt bereikt
kijk dan dankbaar even terug
en werp een laatste kushandje
naar wat achter je ligt

moderne sprookjes
bestaan nog steeds

© 15-09-2005

Let maar niet op mij

let maar niet op mij
ik ben slechts
een ouwe brombeer
die ’s ochtends
voor de spiegel
nors z’n haren telt
nukkig
zijn tanden weer
op hun plaats
duwt

zaadcellen
hoef ik
al lang niet meer
te tellen
romantiek doet mij
niks meer
ik gluur nog enkel
onder mini’s
en kick op piercings

ik heb geen hulp nodig
ik voel me blij
let maar niet op mij

© 02-09-2005

Bestaan er nog engelen?

Niet ver van mij vandaan
woont een engel
of zij mooi is weet ik niet
ik heb haar nooit gezien

Soms hoor ik haar hart
dat wenend tracht
een antwoord te vinden
op zovele vragen
die nooit gesteld hadden gehoefd

Maar elke keer voortaan
wanneer een engel weent
probeer ik te begrijpen
dat engelen ook gevoelens hebben
en dat ze echt bestaan

© 02-09-2005

Afscheid van een clown

Op het gelaat van de clown
verscheen een glimlach
op de tonen van de muziek
veilig verborgen achter een grimas
een laatste kwinkslag
terwijl hij boog naar het publiek

Diep in zijn hart sluimerde verdriet
in zijn ogen verscheen een traan
dit was z’n afscheid – z’n laatste act
het doek was gevallen - alles voorbij
het einde van een verziekt bestaan
comedie - door engheid verzwakt

In de veilige duisternis van de nacht
is hij zijn laatste weg ingeslagen
en niemand die er ooit aan heeft gedacht
hem daarvoor vergiffenis te vragen

© 24-08-2005

Sonate

in het maanlicht van herinneringen
zullen harten samenkomen
vergeven en vergeten
na regen komt zonneschijn
na storm stilte

ik zou zo graag
woorden koesteren
die nooit worden uitgesproken
omdat ze vaak zo eenzaam zijn
als een kinderziel
temidden volwassen dromen
onwennig
in hun omgeving

© 19-08-2005

Beloof me dan

en als ik dan geborgen ben
veilig
onder moeder aarde
de laatste traan gedoogd
en jij
starend
eenzaam
op het einde van de hand
die naar de zee reikt

beloof me dan
niet te wenen
noch te rouwen
maar zachtjes wiegend
op de golven
van wat eens bereikbaar was
dankbaar los te laten

© 19-08-2005

Enkel nog vandaag

heb ik dat moment gemist
toen je zei
dat je niet verder kon
zonder mij
misschien zat ik met mijn hoofd wel
in de wolken

of kan het zijn
dat die zin jouw lippen
nooit heeft bereikt
omdat dat soort gevoelens
niet voorkomt
in jouw woordenboek

sinds kort
stel ik geen vragen meer
leef enkel nog vandaag

© 18-08-2005

Paalvisser

Zittend op
een paal boven water
de ogen leeg
het hart verkleumd

Starend naar kliekjes
voor een nog te vullen maag
terwijl kiekjesmensen
schouderophalend voorbijrijden
op weg naar koud buffet

Zijn paal is zijn woning
want al het andere is hij kwijt
maar of hij echt ontroostbaar is
valt nog te betwijfelen
de zee is immers zijn vriend

© 17-08-2005