Afscheid van mijn ouders
ik heb het
laatste restje pijn
verwijderd
van hun steen
het onkruid
gewied
en de
uitgebloemde knoppen
op een hoop
gegooid
bij ’t
buitengaan
keek ik nog
eenmaal om
een laatste
groet
al is het
reeds
zovele
jaren
ik mis ze
toch
nog elke
dag
ik zou zo
graag
hun beeld bewaren
want ‘k
weet niet
hoe het
verder moet
Het dorp van mijn ouders
Het dorp
van mijn ouders
ligt stil
begraven
onder
melancholie
Waar eens
het dorpscafé
zich
ontfermde
over de verdwaalde
zielen
na de
zondagsmis
en vader wachtte
tot ik hem
kwam halen
omdat de
soep te wachten stond
Ik heb er
m’n eerste liefde gekend
(hij de
laatste bus gemist)
en met de
ochtendvogels gezongen
Ik heb er
geweend
toen
dorpsgeest z’n adem blies
door eenzaamheid
verdrongen
Rijker dan
een symfonie
rust het
dorp van mijn ouders
veilig
opgeborgen
in mijn
hart
Het huis van mijn
ouders
Ik ben nog één keer
teruggekeerd
naar de geborgenheid van vroeger
maar vond er niemand meer
om te luisteren naar toen
Het huis van mijn ouders
staat gerafeld
stil te dromen
Nog één keer
de sleutel omgedraaid
een zachte groet gefluisterd
de foto aan de haard
voor altijd afgestoft
Stilletjes
ben ik toen weggegaan
uit het huis van mijn ouders
een traan
verschrompeld in mijn hart
(c) 19-09-2011