Het krassen
van mijn ziel
Groeven
klonken
niet langer
echt
spiegels
van uilen
en
vluchtende raven
vochten
voor de overwinning
toen de zee
zich wenend
teruggetrokken
had
en ik doorheen
verzopen
droefheid
een nieuwe
dag begroette
De moeder
van mijn dochter
gaf zich
wenend over
aan de
golven van haar wellust
en ik
kon enkel
toezien
toen mijn
hoop
afscheid
nam
van het
bruisend schuim
dat eens
haar leven was
© 04-04-2006