Het park van mijn herinneringen

In het park van mijn herinneringen
staat een boom te treuren
gebukt onder het juk van de tijd
soms als ik twijfel
streel ik zijn bultige stam
probeer hem te troosten
voor zoveel eenzaamheid
dan kijkt hij mij
glimlachend aan
haalt dankbaar
zijn beste knipoog boven
klopt zachtjes op mijn schouder
en als ik dan afscheid heb genomen
voel ik zijn droevige blikken op mijn rug
beseffend dat er een tijd zal komen
om in het park van herinneringen
op mijn beurt
mijn levensrug te krommen
te zwichten voor het juk
van mijn tijd

© 07-10-2005

als een vis op het droge

toen ik verdronken was
haalde jij me uit het water
legde me aan de kant
en mond op mond
bracht je me tot leven
nu lig ik hier
happend naar adem
met uitgedroogde schubben

© 07-10-2005