Afscheid van mijn ouders

ik heb het laatste restje pijn

verwijderd van hun steen

het onkruid gewied

en de uitgebloemde knoppen

op een hoop gegooid

bij ’t buitengaan

keek ik nog eenmaal om

een laatste groet

al is het reeds

zovele jaren

ik mis ze toch

nog elke dag

ik zou zo graag

hun beeld bewaren

want ‘k weet niet

hoe het verder moet

Het dorp van mijn ouders

Het dorp van mijn ouders

ligt stil begraven

onder melancholie

Waar eens het dorpscafé

zich ontfermde

over de verdwaalde zielen

na de zondagsmis

en vader wachtte

tot ik hem kwam halen

omdat de soep te wachten stond

Ik heb er m’n eerste liefde gekend

(hij de laatste bus gemist)

en met de ochtendvogels gezongen

Ik heb er geweend

toen dorpsgeest z’n adem blies

door eenzaamheid verdrongen

Rijker dan een symfonie

rust het dorp van mijn ouders

veilig opgeborgen

in mijn hart

Het huis van mijn ouders

Ik ben nog één keer

teruggekeerd

naar de geborgenheid van vroeger

maar vond er niemand meer

om te luisteren naar toen

Het huis van mijn ouders

staat gerafeld

stil te dromen

Nog één keer

de sleutel omgedraaid

een zachte groet gefluisterd

de foto aan de haard

voor altijd afgestoft

Stilletjes

ben ik toen weggegaan

uit het huis van mijn ouders

een traan

verschrompeld in mijn hart

(c) 19-09-2011