Ontbloot van alle schaduwen

ik heb de harteloosheid van
mijn bestaan
in de cel van mijn pen
verborgen

naakt
gans naakt
ontbloot van alle schaduwen
en opnieuw beginnen

gebogen hoofd
langzame tred
speurend naar de grond
zoek ik
gisteren

ik vrees niet voor de dood
als hij me weg komt halen
van thuis en vrienden

want vrienden heb ik nooit gehad
en thuis heeft nooit bestaan

© 17-07-2005

Niet langer

maak je maar niet ongerust
de tijd heelt alle wonden
doch die pijn die blijft
diep geworteld vastgebonden

woorden kunnen kwetsen
gebaren echter onomkeerbaar
ik wou dat ik je kon vergeven
al was het zelfs één keer maar

mijn hart zegt ja, mijn trots verwerpt
ik wil niet langer blijven knikken
ik kan die hoon niet langer dragen
de spot van meevoelende blikken

© 17-07-2005

Mijn bank in het park

en als ik morgen wakker word
op mijn bank in het park
met koude voeten en een stijve rug
en mijn vrienden tel
dan plooit m’n glimlach tot bittere ernst

ik zal ze tellen op de vingers
van m’n ene hand
terwijl m’n andere nutteloos hangt
langsheen de spiegel van m’n dromen

ik zal de ochtendbladeren schoppen
't bedauwde gras vertrappelen
een starende baby doen schrikken
en verkleumd weer verdergaan
tot de nacht zich over mij ontfermt
en ik mijn voeten strek
op mijn bank in het park

© 13-07-2005
Nota:
De aanhef heb ik "geleend" uit een roman van Aster Berkhof...

Dat weet je toch...

Je droogde mijn tranen toen ik huilde
beurde me op toen ik baalde
je spoorde me op en bracht me terug
toen ik niet-begrijpend verdwaalde

Alleen te staan zonder hulp
de wereld uit te dagen
te geloven in echte vriendschap
zonder naar ’t waarom te vragen

Jij leerde me opnieuw te lachen
mijn spiegel te vertrouwen
de blik omhoog te richten
niet langer af te snauwen

Ik vroeg je steeds weer – keer op keer
waarom ik dat allemaal had verdiend
je haalde glimlachend je schouders op :
“Dat weet je toch, ik ben je vriend...”

© 13-07-2005

Starend naar de hemel

starend naar de hemel
op zoek naar verlangens
die nooit zijn uitgesproken
voorbijdrijvende wolken
doorprikt van evenvele pogingen
die zijn stukgebroken

verbleekt verdwenen
in de duistere onzekerheid
van een eindeloze zee
zoek ik tevergeefs
m’n verwond hart

en ween mee

© 12-07-2005

Kleine lieve bengel

...en zal je me dan omarmen
en kussen in volle straat
en luidop verkondigen
dat iedereen mag weten
dat je van me houdt ?

of zal je stilletjes
zonder dat iemand het merkt
m’n hand in de jouwe leggen
je blik aan de mijne ankeren
zodat woorden overbodig zijn ?

kom hier
kleine lieve bengel
spring in m’n armen
sla je handjes rond m’n hals
en laat het roepen en kussen maar
voor wat het is
je bent waarvoor ik leef
meer heb ik niet nodig

© 11-07-2005

Misschien

Ik heb je misschien niet liefgehad
op de manier die jij verkoos
ik liet je ontgoocheld achter
verbitterd, leeggeleefd en broos

O reken maar je hebt het verdiend
je hebt me leeggezogen
en smalend, keer op keer
mijn liefde voor jou bedrogen

Nu lig je daar en vraagt opnieuw
je nog één kans te gunnen
alsof ik zo maar zonder wrok
en zonder haat zou kunnen

Je zou toch beter moeten weten
dat dit nu niet meer kan
ik heb je beeld voorgoed begraven
krepeer maar rustig, lieve man

© 10-07-2005

Er zijn nog zovele dingen

er zijn nog zovele dingen
die ik je had willen vragen

over stil gekoesterde dromen
plannen die nooit zijn waargemaakt
die nooit zijn uitgekomen
omdat we beiden hebben verzaakt
toen de liefde uit onze harten week
voor datgene wat ongrijpbaar bleek

ik heb je liefgehad
maar ik
vond niet het pad
waar ik
in onuitgesproken dromen
jouw wens zou tegenkomen

ik heb je gehaat
toen pijn
het kwaad
niet jouw maar mijn
onmacht verwoordde
mijn hart doorboorde

nu lig jij daar
stik nu maar
geniet maar van je schoonheid
omhul je maar met vroomheid
haal je schouders nu maar op
en breek je domme kop

over zovele dingen
die je me had kunnen vragen

Vaak verdwijnen mensen uit je leven

nog voordat je ze hebt ontmoet;

er blijft dan slechts een vage herinnering,

niet eens een afscheidsgroet.

Doch soms is er die uitzondering

die weerstaat aan storm en wind –

dan pas weet je wat het betekent,

te kunnen zeggen: dat is een vriend.

© 13-12-2012

Bedankt, Lars – voor alles.

Vloed

toen je hart zich smalend terugtrok
verscheen de machteloze woede
het onbegrip voor zoveel leed
het woord werd hoon
de liefde haat
en maakte plaats voor bittere wrok

lang heb ik gekeken
wachtend langs het strand
doch toen de vloed verscheen
en nieuwe golven bracht
heb ik niet de moed gehad
je te vergeven

ik had geen wilskracht meer
ben huilend weggegaan
langsheen restanten van mijn dromen
en heb je liefde duizendmaal verkracht
tot liefde enkel nog haat was
en bittere wrok
mijn hart voorgoed had weggespoeld

© 28-06-2005

Ik bescherm de plek

ik bescherm de plek
waar ik alle mensen bewaar
die gelukkig zijn geworden
door te kijken in mijn hart

ik heb de wachten
zorgvuldig uitgekozen
zodat niemand met
kwade bedoelingen
zich toegang kan verschaffen
ik heb hen opgedragen
gericht te mikken
te doden als het moet

want ‘k zal mijn hart bewaken
met al de liefde die ik heb
voor mensen met respect
dat zal niemand
maar dan ook niemand
me ooit kwalijk kunnen nemen

© 27-06-2005

Is het de wind?

is het de wind
die zingend door je hart zweeft
op witte schapenwolkjes
vervuld van eindeloos geluk ?

is het mijn stem
die met zoetgevooisde woorden
van diepvervuld verlangen
de hemel stralen doet ?

zoek maar niet verder
en sluit nu maar die deur
je droom is uitgekomen
ik laat je nooit meer gaan

© 24-06-2005

Love Story

neem haar nog niet weg
laat ze nog even blijven
ik zou ze
nog zo graag
nog één keer willen knuffelen
haar handen in de mijne leggen
haar vingers zacht verstrengelen
haar glimlach stil vereeuwigen

zodat
als jij haar dan komt halen
ze niet vergeefs geleden heeft
maar diep in mij verankerd
opnieuw en altijd
bloeien kan

© 17-06-2005

Waar was jij dan?

toen ik je nodig had
m’n hart om hulp riep
waar was je dan ?

ik smeekte je me op te rapen
uit die drankbezwangerde goot
mijn etterende wonden te wassen
zodat ik opnieuw kon trachten
een nuchtere heldin te zijn

maar waar ik ook keek
hoezeer ik ook bad
alleen de duisternis
en de roes van je leeggezopen flessen
aanschouwden m’n doodgeboren wens

waar was JIJ dan ?

© 16-06-2005

Dankgebed

er zitten scherven in m’n hart
achtergelaten door jouw emoties
krampachtig naar adem snakkend
als een vis op het droge
poog ik tevergeefs
de zee weer op te zoeken
teneinde mijn verdroogde schubben
van uitdroging te ontdoen

ik voel de branding van je liefde
dankbaar om zoveel vertrouwen
doorheen uiteenspattende golven
op het strand geworpen
en leg mijn hoofd
vervuld van eindeloos geluk
uitgeput voldaan
op je rimpelloze leeftijd

© 14-06-2005

Hartslag

ik voel geen hartslag meer
is dit het einde –
verlost van alle vragen ?
schijnheiligheid die welig tierde
vergrijsd in onbegrip
we hoeven niet te praten
we hebben nooit gepraat
je hoeft mijn hart niet vast te houden
het was niet eens je doel
je hebt het nooit bezeten
injecties geven
zonder zin noch reden
ontdaan van elk gevoel
laat me maar het einde
van mezelf
zelf beleven
ik heb je niet meer nodig

© 12-06-2005

arm moe meisje

arm moe meisje

je bent zo eenzaam
en dwaalt langs
effen paden
je haar is nat
je ogen vuil
je mond nog slechts
een bittere plooi
je bent alleen
en bidt om nieuwe vrienden
terwijl je
kijkend naar me
weent
verkrampt door zoveel leed

ik wou dat ik je helpen kon
je weer wat moed te geven
samen met je
wandelend op zoek
maar ‘k ben net teruggekeerd
een kale reis
geen perspectief

© 12-06-2005

doe maar net alsof

doe maar net alsof

gefronst voorhoofd
stom
verbaasd
vol ongeloof in je ogen
over zoveel ongerechtigheid

laat maar klinken
dat protest
op alle hoeken
luid verkondigen
scheld
de schuld
maar kwijt

dus doe maar net alsof
het is niet onze fout want
iedereen is onschuldig
dus steek je kop in ’t zand

© 09-06-2005

Weerspiegeld in herhaling

ik zie het verlangen in je blik
een zee van opgespaarde lust
golvend in oneindigheid
weerspiegeld in herhaling

je ogen zoeken ver vooruit
naar dat ene ultieme gebaar
een boodschap gedragen op
een wolk van wederzijds verlangen

hoe komt het dan
dat wij elkaar zo vaak begrijpen kunnen
zonder een woord te spreken
en toch niets liever doen
dan weerspiegeld in herhaling
nog dieper te verdwalen

© 01-06-2005

Anders

ze komen er wel achter
dat je anders bent dan zij
doe maar niet alsof
ze weten best
dat je niet zegt wat ze willen horen
dat je niet hoort wat zij te zeggen hebben

je behoort niet tot hun wereld
je staat alleen met je verborgen aard
ze kijken je neerbuigend na
en lachen als je voorbij bent
je terugtrekt in die andere wereld
die niet van hen is
en die zij niet begrijpen willen

© 31-05-2008

…en na verloop van tijd

en na verloop van tijd
zal ik dan weer knikken
en braaf de massa volgen

niet vragen maar luisteren
niet geven maar nemen
geduldig wachten

mijn tijd komt wel

en als dan
na verloop van tijd
die woede wijkt
en nog slechts herinnering blijft
doe mij dan een plezier


en laat me los

© 30-05-2005

Rimpelloos

waar hebben wij voor ’t eerst gekeken
naar een rimpelloze zee
waarin onze liefde nooit zou ondergaan

waar hebben wij geluisterd
naar een nacht vol stilte
toen enkel onze gevoelens weerspiegeld werden
in een eindeloos geluk

kan het zijn op de drempel van onze jeugd
toen ons hart nog stil sluimerde
en niemand wist wat het was
volwassenheid

© 26-05-2005

Brief aan Sinterklaas

Soms zijn woorden overbodig
en kan een glimlach wonderen doen
vaak is praten dan niet nodig
bloeit liefde als de dag van toen.

Als twee handen elkaar vinden
in een woordenloze symfonie
laat dan vrede haat verblinden
en samenleving anarchie.

Lieve Sint,
als jij straks mijn brief leest
breng ons dan wat licht
dan is mijn kinderdroom wellicht
toch niet vergeefs geweest.

© 02-12-2005

Als

als ik het niet meer zie zitten
zal jij dan nog aan mijn zijde staan ?
me blindelings vertrouwen
als d'anderen me verlaten ?
geen vragen stellen
als ik je vraag me te vergeten ?

als ik het niet meer zie zitten
zal jij er dan zijn
om mijn hand te nemen
en door het bos van woedend onbegrip
me voor te gaan naar ginds
mijn vragen in de kiem te smoren
onder de rust van je warme lippen ?

of zal je net als d’anderen
je voorhoofd fronsen
je rug toekeren
en wachten tot de grauwe urne wordt uitgestrooid ?

© 25-05-2005

Niet opnieuw

ik smeek je niet opnieuw
alsjeblieft niet opnieuw
laat het verleden
verleden zijn
laat het heden
heden zijn
doe ermee wat je wil
alles wat je wil
maar niet opnieuw
opnieuw
nieuw

ik kan het niet meer aan
ik kan de pijn niet langer verdragen
m'n hart niet langer troosten
m'n blik niet langer richten

ik kan niet meer
ik
kan
niet
m...

© 20-05-2005

Wens

Ik wou dat ik een spiegel was
dan kon ik de hele dag naar je kijken
en zeggen hoe mooi je bent
( de mooiste van het land ! )

Ik wou dat ik een klontje was
dan kon ik je leven verzoeten
en aan je lippen hangen
en langzaam smelten

Doch als ik écht kiezen mocht
dan zou ik een nachtegaal willen zijn
en voor je zingen de hele dag
tot jij me binnenlaat in je hart
me streelt en opsluit
in je kooi

(c) 18-05-2005

Het beste is

het beste is
om maar strak naar het plafond te kijken
te doen alsof men van niets weet
want wie niet strak naar het plafond blijft kijken
verdrinkt in onbegrip en spot en haat

het beste is
om maar glimlachend ja te knikken
te doen alsof men het begrijpt
dat er om ons heen zoveel leed
als logisch wordt beleefd

schrik maar niet
ik heb het lief
het onbezoedeld leven
het angstvallig streven
naar wat ongrijpbaar wordt
maar vroeg of laat
ben ik het beu
nog langer naar het plafond te kijken

(c) 09-05-2005

Opnieuw

Opnieuw zei hij
en scheurde mijn leven
opnieuw
en wierp het in het vuur
dit is onzin
klare onzin
opnieuw zei hij
en scheurde het stuk

Er zit geen inhoud in
geen streven
het is slechts opgekropte haat
opnieuw zei hij
en scheurde mijn leven
opnieuw
en wierp het in het vuur

(c) 07-05-2005

Te vroeg gestorven

men heeft 'm weer uit d'aarde gehaald
hij was te vroeg gestorven
men had hem nodig
men zocht naar woorden
die hij
te vroeg
in 't graf had weggeborgen
men heeft gesmeekt
                  geweend
                  gedood
                  gemoord
men heeft 'm weer uit d'aarde gehaald
want het cijfer der doden
was niet groot genoeg

© 07-05-2005

Leer mij

Leer mij hoe ik lachen moet
Monique
want ik heb die blauwe mist verloren
die jouw ogen zijn

Ik mis de tederheid
die jouw mond is
en schuw de mensen
die je kende
en weet
nee zoek
vergeefs
naar een tweede jij

Leer mij hoe ik leven moet
Monique
want mijn hart is dood
en m'n ogen blind
ik zie geen kleuren meer
noch beelden
ik durf niet wandelen meer
noch lopen
ik zie geen leven meer

Leer mij hoe ik bidden moet... 

(c) 26-04-2005

Spiegels

In het zand van
duizend herinneringen
liggen
onze ogenblikken
ontroerd
te slapen
op de witte duiven
die hoog
ver weg
boven ons hoofd prijken
en zingen zacht
een zoet-doordringend lied

de hemel en de sterren
de nacht
zwart als jouw ogen
en de diepte van mijn hart
spiegels
van verguld azuur 

(c) 24-04-2005

naakt
gans naakt
ontbloot van alle schaduwen
en opnieuw beginnen ...